Pożegnanie z Moros

Usiadła  Moros,
sztywno, nieruchomo,
przeklina wstający dzień.

Siedzi tak już od rana,
w czerni...
od stóp do głów odziana,
całkowicie bezradnie
w tym bezruchu tkwi.

Wyczekuje cierpliwie
na spełnienie snu,
który pod powiekami
jeszcze się tli.

Aż w końcu zapadła  noc całkowicie,
poczuła ostatnie tchnienie i życie,

a jej ciało odbiło błękitu poświatę.
Omdlało tak, jakby chciało
teraz i ostatecznie,
pożegnać się ze światem...

                                       "Pożegnanie z Moros" Małgośka 15.05.2016 r.
                                                   
                                       https://www.youtube.com/watch?v=5JzlbGoX6Ns