szukałam cię

szukałam cię na wszystkich
klatkach schodowych

pukałam do wszystkich
drzwi i okien

zapomniałam
że ty jesteś wszędzie

nawet w tym cholernym
kurzu na parapecie

                                               Małgośka "Szukałam cię"

                           

                                                                       

Anioł przeczekania

zawisłam na ścianie
jak barokowy anioł

wyskoczyłam z gzymsu
w akcie samobójczym

teraz żyję poza ciałem
leżącym na posadzce

to nic
że umarłam
rozbijajac głowę

zawisłam na ścianie
jak barokowy anioł

którego rzeżbiarz
na wieczną chwilę zatrzymał
w teatralnym geście

teraz się na was wszystkich gapię
cierpliwie

czekam
na słone krople

które rozpuszczą serca
twardych kamieni

"Anioł przeczekania" Małgośka

                                                                               

Tam gdzie rodzą się perły

gdzie tęcza dotyka wód oceanu
tam rodzą się perły

dziewicze archaiczne logos
 głodnego poety

w nich swój początek
ma światło w ciemności

słońce
i najjaśniejszy księżyc

tam również spotykają się
krople całości

łzy ostatnich błękitnych aniołów

"Tam gdzie rodzą się perły" Małgośka 22.05.2017 r.

Ja śpię pod drzewem

ja śpię pod drzewem
mojego ojca

trzymam się kurczowo
pochylonych czule nade mną gałęzi

z ziemi

na zapracowane pszczoły
i kwiaty spoglądam

powoli w jego ducha
zapuszczam korzenie

pragnę znajomego spokoju

jak długo ten sen jeszcze będzie trwał
nie wiem

mam też taką nadzieję
że kiedyś dla kogoś

będę równie obfitą jabłonią
cieniem

który otuli owoce
błogosławionym gestem ciszy

"Ja śpię pod drzewem" Małgośka 22.05.2017 r.

                                  https://www.youtube.com/watch?v=VHtBJqocbdY

                       

                                                                                   

Perła

jesteś jednocześnie smutna
i szczęśliwa

i tak łatwo odwracasz się
na dźwięk znajomego głosu

głowę najdroższym błękitem
już owinęłaś

zawiesiłaś
łzawy symbol imienia

przy drażliwym uchu

dziś jego blask wycina cię
z czarnego tła

gdy całujesz wiatr
i zbyt ciężkie ramy odrzucasz

a ja nadal nie wiem co jest
w twoim spojrzeniu

i czego pośród szukasz

                                                  "Perła" Małgośka 20.05.2017 r.

                                 obraz Jan Vermeer van Delft "Dziewczyna z perłą"

                           https://www.youtube.com/watch?v=dnpkKkLuqdo&feature=share

                                                                           

wierszem można wszystko

wierszem

można nawlekać
niezapominajki na igłę

cerować kwiatami
senne koszule

karmić nieobecność
błękitem nici roślinnej

uszyć dla świata
największą miłość

można...

                                         "Wierszem można wszystko" Małgośka 19.05.2017 r.

                                                                          

przyjdzie czas...

przyjdzie czas...

kiedy z grud czarnej ziemi
zakwitną cienie

otulą niebieskim dywanem

tłumy kamieni
oczekujących na zbawienie

przyjdzie czas...

kiedy samotność
nie dokuczy już człowiekowi

i nawet o złych wspomnieniach
cała ludzkość zapomni

przyjdzie czas...

                                         "Przyjdzie czas..." Małgośka 18.05.2017 r.

                                                                                  

                                                                        

Cisza

mam nadzieję że mnie słyszysz
jak rozmawiam z tobą

kiedy spoglądasz w oczy
zamazanej fotografii

szepczesz do połysku
imię moje

słowo

wiesz gdzie mieszkam
 daleko

tuż poza hałasem

mam nadzieję że mnie słyszysz
kiedy nostalgicznie śpiewam

w przesuwających się kroplach
po zakurzonej szybie

ulotnością czasu

mam nadzieję że mnie widzisz
nawet w chwili kiedy twoja ręka

nie ogrzewa już niczyjej dłoni

mam nadzieję że dla ciebie
jeszcze jestem wszystkim

kiedy posyłam echo
które karmi ludzi

niemym spokojem

                                       "Cisza" Małgośka 16.05.2017 r.

                                                               

Pamięć obecności

kiedyś...
z naszych butów

w ziemi pochowanych
wyrosną kwiaty

delikatne niezapominajki

odrodzą
bliźniacze dusze pokoleń

łaskawego ojca
i błękitnej matki

                                      "Pamięć obecności" Małgośka 15.05. 2017 r.

                                                                                 

                                                                             

Zakrzepła w mroku

w zapadającym mroku
siedzi
w czarnej sukience
bez krzesła
sztywno wyprostowana

czeka
aż światło wzejdzie
rozświetli serce
nim dożyje kolejnego
świtania

często w drodze
zastyga
aby potem znów ruszyć
nie wiedzieć gdzie
i dokąd

trudno jej klęczeć
pochylać głowę
cedzić wszystkim
kochane słowo

zastygła świeci
pośród czerni
przyciąga złotem
zaplątanych między planety
niepokornych włosów

jej oczy
iskrzą jak diamenty
nieruchomo tkwi
uparta w sylwetce
niczym posąg

od dawna tak trwa
i milczy
jakby miała nieszczęście
stąpąć pośród życiodajnej
zieleni

trudno jej
być o minutę więcej
bez głowy w chmurach
i chodzić mocno
jak inni po ziemi

                                      "Zakrzepła w mroku" Małgośka 13.05.2017 r.

                                                                            

                                                                     

Adam i Ewa

razem mieli dziewięćdziećdziesiąt lat
każde było połową całości

kiedy bóg uznał ich winę
i odebrał im sad

następstwem gniewu
do dziś nikt nie wie

gdzie czysty owoc o grzeszną czerwień
oskarża gałęzie

gdzie wykluwają się błękitne ptaki
i kwitną zakazane ludziom drzewa

gdzie szukać drogi
po której z nieba

w pośpiechu zbiegli na ziemię
pierwsi kochankowie

Adam i Ewa

                                          "Adam i Ewa" Małgośka 12.05.2017 r.

                                                                         

Dozorca rzadkich słów

uważny dozorca ust
nigdy nie żałuje
uwalnianych słów

a nieskończone i bezmierne
zamyka na kłódki
rzadkim milczeniem

                                 "Dozorca rzadkich słów" Małgośka 10.05.2017 r.

                                                                                        

Drzewo niczyje

jestem jabłonią
porozdawałam możliwe owoce

zrodziłam dzieci
pogubiłam pestki

jak drzewo niczyje
teraz rosnę

pośród nieokrzesanych śliwek
i nieforemnych sosen

płaczliwych wierzb
i czułych brzóz

powoli uwalniam niekontrolowane gałęzie
zakorzenione w pniu

mam też taką małą nadzieję
że śmiertelny przymrozek

nie zetnie mnie
i tak łatwo nie zdobędzie

jeszcze kwitnę
i nie chcę umierać

jak inne drzewa

zbyt szybko
przedwcześnie

w zdrewniałych tkankach
płynie źródło

słowa

jeszcze kwitnę...
jeszcze ...

                                                   "Drzewo niczyje" Małgośka 08.05.2017 r.

                                                                                

portret nijaki

stać mnie dzisiaj tylko
na monochromatyczny obraz twarzy

przepowiadany
wczorajszym deszczem

szarą prognozą
blady
niewyraźny

o łagodnych rysach
ociekających melancholią farby

który tnie płótno
zaschniętym pędzlem

taki bez serca
nieczuły

nijaki

                                              "Portret nijaki" Małgośka 07.04.2017 r.

                                                                          

motyl

bezładnie osunęła się na bruk
jak delikatny motyl
któremu deszcz starł
ze słonecznych skrzydeł pył

nie ma już sprawczej mocy

                                           "Motyl" Małgośka 06.05.2017 r.

                                                                               

milczenie

milczenie
najwierniejszym przyjacielem

niczego nie oczekuje
nie potrzebuje

rozmawia przenikliwym spojrzeniem
brzydzi się słów

ono spokojem
unosi najświętszą pokorę

uczy szacunku
dojrzałej miłości

odpoczywa na twarzy
bez krzyku

bez zaciśniętych zębów
i nie otwiera ust

                                              "Milczenie" Małgośka 04.05.2017 r.

                                                                 

Sen

tej nocy

kiedy zamknęłam oczy
śnił mi się dom

stare królestwo

w którym znowu jestem
małą dziewczynką

a zwykłe kuchenne krzesło
to mój magiczny tron

tam przesiadywał milcząco
w kuchni

podarty pluszak

i choć w zabawie stracił
drewniane oko

błękitny guzik
prawdziwie słuchał

                                                   "Sen" Małgośka 02.05.2017 r.

                                                                          

nie mniej-nie więcej

gdy zawieszam wzrok
czasami nie wiem gdzie patrzę

ale znam cel
jestem pewna że stale przed siebie

nie interesuje mnie
 kto dalej
kto bardziej

ani kto ponad horyzont wybiegnie

to moje
i tylko moje

jedyne spojrzenie

wiem czego chcę
nie rozglądam się na boki

na prawo
na lewo

choć mogłoby się wydawać
że tak wiele pragnę

nic bardziej mylnego

jedyne co chcę
to nieść błękitne światło

być odważną
i wierną sobie

to jest moje nie więcej
nie mniej

czasami...
tak zastanawiam się

kiedy patrzę przed siebie...

                                       "nie mniej- nie więcej" Małgośka 01.05.2017 r.