ciężar utajony

błękitny raj

widziałam kruki

zły wiatr odbierał im skrzydła
wyrywał lotki

kiedy w samo południe
ślepi ludzie  przez życie gdzieś biegli

podziwiałam
że biały dzień wyglądał chwilą jak noc

w oknach nie było żaru
żadnego światła

zamknęłam oczy
śniłam wtedy błękitny raj

i nagle
zgubiłam mrok...

Małgośka

                                                                   

Ściana poezji

Noc

w rytm bębnów i rogów
nadchodzi czerń
która odbiera cieniom
rysunek drogi
pobudza zmysły
słuch i węch
słońce ubiera
w czarne koronki

Małgośka "Noc"

                                          https://www.youtube.com/watch?v=7wwKuFESols

                                                                              

                                                                                   

Ołtarz

są różnego rodzaju ołtarze
a ja ubóstwiam mój niebieski rozkład jazdy
kiedy na dworcu odstawam jak święty Franciszek
i na przystankach ludziom zostawiam kwiaty

"Ołtarz" Małgośka

Oczekiwanie

kiedyś
ta zima się skończy
i pociągnie za sobą wszystkie anomalie pogodowe

wyszarpie żałobną czerń 
z miejsc gdzie drogi bez śniegu
i pejzaż malowany dławiącym smogiem

z myśli
odejdzie z nią szadź
szare niebo znów pęknie
w błękicie urośnie wielkie słońce

zieleń
drzewom odświeży krew
w tętnicach pól kwitnieniem oczyści mętną wodę

kiedyś ta zima się skończy

w sercu mam przebiśniegów zaczątki
jak ziemia porastam kocem cichej darni
i czekam na powrót żurawii

"Oczekiwanie" Małgośka

Autoportret

wiesz...
ostatnio strasznie nasiąkłam 
zapachem wierszy 
i farb

czuję się teraz
jak inkrustowany ołtarz
który ma tysiąc lat

"Autoportret" Małgośka

                                                                      

biały śpiew

łapmy śnieg
i jego dźwięk
zapisany
na strunach ciszy

niechaj świat
i miły bóg
jego białe pieśni
usłyszy

Małgośka

                                                                              

"Rzeźba"

omijany przez ludzi
trójwymiar milczenia
przygarbiony ciężarem
deszczu na gzymsie
dziś ostrzem 
wyczekuje na czas
i litościwie
spogląda na butę

"Rzeźba" Małgośka

                                                                 

Frasunek Jezusa

belko
mojego krzyża
dziś pokornie rozmawiam z tobą

spocznij delikatnie
na moich ramionach

nie bądź mi upadkiem
nie bądź mi kłodą

"Frasunek Jezusa"                    fotografia Ewa Filipczuk Muzeum Wsi Lubelskiej

                                                                   

Bezpowrotnie

kiedy ostatnie zdanie

odchodzi w niepamięć

a człowiek przeszłością kostnieje

wtedy świt do zmierzchu
podobny

i niespodziewanie

w gardle grzęzną
wszystkie melodie

i nic to
bez znaczenia

że komuś nagle
usta twardnieją

z potrzeby
z zimna

jedynie żal...
że kiedyś coś było

dosłownie
przed chwilą

jednak już nie istnieje

bo dla większości było...

minęło...

żyło

i zgasło jak płomień

"Bezpowrotnie" Małgośka            

Zapach dzieciństwa

w życiu
liczy się chwila
aromat kawy
zapach pożółkłych firanek
przesiąkniętych dymem
wypalonego przez ojca
ostatniego papierosa
a także wyszukany smak
zapamiętanej z dzieciństwa
marcepanowej czekolady
za który dziś niejeden
życie by oddał

"Zapach dzieciństwa" Małgośka

                                                      

Fioletowy sen

a nocą...

a nocą
kiedy upiorny hałas śpi

na światło księżyca
wychodzą sny

a w snach
w snach jestem jak dziecko

mała

tańczę

obracam się jak ziemia
w pełnym czystych barw słońcu

wiruję

na usłanej fioletem kwiatów
pachnącej mięsistą zielenią łące

i jak zwykle jestem sama

tam gdzie wzgórze porośnięte trawą
tam jedyna widownia

śpię

słyszę świerszczy
motyli brawa

i dalej tańczę
tańczę

wiruję w tej iluzji
do rana

w moim śnie
fioletowym

w którym
zwykle jestem sama

i z którego nie chcę się obudzić

"Fioletowy sen" Małgośka

                                                                                      

Przesyt

jak dostrzegać
w nadprodukcji
to co wartościowe

przecież...

od nadmiaru formy
człowiek gubi treść
i nawet może stracić głowę

"Przesyt" Małgośka

                                                                  

Zimowe anomalie

znowu tęskota

świat wylał z nieba
deszczowy smutek

i nie wiem dlaczego
w tej anomalii

jedynie słowa 
wychodzą dość zgrabnie

znużonym poetom

"Zimowe anomalie" Małgośka

                                                                   

spadek

w koniecznym spadku
dostałam od ojca
stęchły kożuch

teraz z szafy spoglada
zamkniętymi oczami
chciałby jeszcze pożyć

"Spadek"

                                                                                   

Ocean zmęczonej duszy

wspomnienie słońca?
........................................................

mam miłość do świata
moja miłość wprost
do morza wpada
nie kończy się
tylko przysypia
brakiem uniesienia
wartkiego nurtu
z którym bez tchu
tak niedawno
jak wariatka biegła
teraz jest już zmęczona
kocha inaczej
nie pragnie niczego
nie chce tłumaczeń
jej wola
to przysiąść na brzegu
o zachodzie słońca
i wylać znużoną duszę
w ocean spokojnego snu

Małgośka "Ocean zmęczonej duszy"

                                                                        

jeszcze nie wiosna

ległam pod 

zielonym kocem

zapaliłam dla nas słońce
a tu niespodzianka

cały świat skostniał

siwy szron
szczęśliwym roślinom wyszeptał

jeszcze nie wiosna
jeszcze nie wiosna...

Małgośka                                         

fraszka

pewien lis
obgryzając kość
obnażał mi
swoją intymność
pomyślałam 
chyba jeszcze jestem
człowiekiem
w czasach
kiedy to
ludzie
niszczą większość

"fraszka" Małgośka

                                                                                    

Wobec prawdy

to prawda
że dziś trudno
ludziom wzajem
spogladać sobie w oczy
i nie daj bóg
uraczyć miłym słowem
to w głowie się
nie mieści
przeciętnej nienawiści
która najszybciej
ucieka wzrokiem

"Wobec prawdy" Małgośka

                                                                

Wiersze pokorne

na wyczerpanym
pisaniem papierze
urosły mi wiersze
pokorne wobec życia
jak ptaki na drzewach
w cichym ogrodzie
w nowiu srebrnego
księżyca

"Wiersze pokorne" Małgośka

                                                                                

Dozorca zardzewiałych kluczy

tyle mam myśli
w głowie
ile dozorca
zardzewiałych kluczy
i nie wiem
czy zamki nimi otwierać
czy sprzed drzwi
już uciec

"Dozorca zardzewiałych kluczy"

                               Małgośka

W nowiu

życzę ludziom miłości
jak ten księżyc
który stale poprzez
przyrastanie i ubywanie
zbliża się do pełni

"W nowiu" Małgośka
....................................................................
księżyc wczorajszego poranka

                                         https://www.youtube.com/watch?v=8DDHulO485k

                                                                                

Bezdomna samotność

poeta to sarna
bezdomny obłąkaniec
dzikie zwierzę
z wielkimi oczami
nie ma mieszkania
bo na cholerę mu
na ziemi dom
futryna
drzwi
próg

pomieszczenie

na jakiego diabła...

najlepiej żeby
zamieszkał na środku
zielonej łąki
albo na polu
i nie miał sufitu
bo jego wyobraźnia
nie jest niczym
ograniczonym

od wspomnień
zawłaszczyłby jedynie
na krótkie życie
potrzebne mu
tu i teraz
do podparcia
zapomniane
krzesło
i stół

i gdyby nagle
i przypadkowo okazałoby się
że na tym dobrym pustkowiu
odkryłby go tłum
nienakarmionych
słowem
ludzi

swoją muzę
ukryłby na ten czas
pomiędzy wierszami
w sekretnym
notatniku

gdzie obrastałaby powoli
ostrymi kolcami
jak sparaliżowany jeż
przyłapany przez
wściekłe psy
na gorącym
uczynku

kamuflując tak
skrzydlatą duszę
niejednokrotną ucieczką
w wolną przestrzeń
natchniony zawsze
ochroni jaśnienie
oddane mu
przez boga
na wieczność

jedyną taką
na świecie
cichą kobietę

samotność

poety...

"Bezdomna samotność" Małgośka

                                                                                         

Nadzieja jest błękitna

w błękicie jest nadzieja
że ta zima się skończy

a na wiosnę
w zieleni obietnica

że w raju zamieszkamy
na ukochanej łące

"Nadzieja jest błękitna" Małgośka

Dojrzałość

z upływem czasu
ludzie przysiadają na drzewach
ciszą dojrzewają jak jabłka
jak starzy Adam i Ewa

nabierają dystansu
nie ścigają się z czasem
smakują opadłych owoców
z życiem chodzą na spacer

             "Dojrzałość" Małgośka

                 

                   na fotografii babcia Marianna i dziadek Władysław
                                                                   
                                                                         

                                                            

Namaluj mi...

    odkrywania miłości dla świata w sobie na wszystkie dni życia...

.............................................................

namaluj mi na ciele planety
uciekniemy na jedną z nich

ja będę niezmierzoną pustką
ty w niej książycem

pomiędzy nieodkrytymi
galaktykami będziemy żyć

o naszym
neonowym blasku

miłe słowa na ucho
szeptać będziemy gwiazdom

żeby nie daj boże bez światła
z błękitu nie wypadły

potem bóg sam blask otrzyma
na własność

i zamiast popiołem
śniegiem ludziom posypie głowy

tłum w białej ciszy
w końcu otrząśnie się z letargu

może wtedy poczuje
i uwierzy w jedyną prawdę

która nie chodzi po ziemi
lecz ponad biegnie

z sercem w chmurach
sunie jak na sankach po niebie

wielką miłość dla świata

co dla ludzi ulotnym
jak pierwszy śnieg

                            "Namaluj mi..." Małgośka