"Mam trzy latka, trzy i pół, sięgam głową ponad stół,..."
...mam rok, mam dwa lata, mam cztery lata, mam pięć lat...i możemy tak wyliczać, aż do aktualnego naszego wieku...
Nosimy w sobie różne wcielenia. Możemy być np. trzylatkiem, który przypadkiem o własne nogi się przewrócił. Sześciolatkiem, który w dzień targowy zagubił się mamie przy straganie z warzywami. Dziesięciolatkiem, który panicznie bał się szkoły i wszystkiego, co z nią związane. Nieśmiałym nastolatkiem, który miał pryszcze na czole i popadał z tego powodu w ogromne kompleksy. Siedemnastolatkiem, który bał się wkraczania w dorosłość...
Tak oto, my- dzieci, chodzimy w ciałach dorosłych do momentu, aż w końcu znajdzie się powód, że znów odkryjemy w sobie na nowo utracone dzieciństwo...Tylko z taką różnicą, że to teraz my decydujemy w co się chcemy bawić...
" I co byś chciał?
Kim jesteś teraz powiedz mi?
I co byś chciał?
A co tu najważniejsze jest?"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz