środa, 29 czerwca 2016

Lustro

Nie pytam już o nic,
mięso farby pokryje słowa.

Nie piszę,
bo dotykam nazbyt,
jestem niewygodna.

Nie słyszę,
bo echo tego nie potwierdza.
I jakoś tak pusto...

W milczeniu nędza,
zostało tylko lustro.

Ludzie wymarli...
Dlaczego tak czuję?

Mówię tak wiele!
Lecz nikt nie słucha...

Gdzie  przyjaciele?

Mam w głowie jakiś zamęt,
niepotrzebna zawierucha.

                                         "Lustro" Małgośka 28.06.2016 r.  


                                                                                   


                                                                                      

                                                                                  

2 komentarze:

  1. Trafiło aż nazbyt. I tekst i obraz. Napisać, że pięknie? Zbyt podobnie czuję, więc przymykam o czy i mówię - rozumiem. Pozdrawiam Cię Małgosiu :)

    OdpowiedzUsuń
  2. dziękuję Ci Witku z serca...

    OdpowiedzUsuń