Dzwonkobranie...

Pięknie jest odkryć na nowo łąkę tuż za płotem i sklecić chociażby kilka, mam nadzieję, że refleksyjnych wersów...

kiedy wyschnie 
fioletowych dzwonków morze
przejdę na drugą stronę
zejdę w dół bardzo ostrożnie
i w tęsknocie zboża utonę

w obliczu okrutnej śmierci 
porzucę tutaj wszystko
majątek mój marny
ukochane dzieci
i domowe ognisko

zaspokoję wreszcie
moją wielką tęsknotę
która tu na ziemi 
jest dla wszystkich
ogromnym kłopotem