Między poezją a prozą

czasami wychodzę z życia
wchodząc do snu
jestem obrazem

błąkam się 
jak dzikie zwierzę
po starych sadach
polach...
lasach...

pragnę złapać
powietrze

jakiś trop

zapach wolności
może ślad odbitej stopy
zostawiony latem
na piasku

noszę w ciele
zakorzenione
pestki miłości
jak jabłoń która
rodzi na gałęziach
owoce

chwila takiego snu
jest jak modlitwa
święta spowiedź
balsam dla duszy

jednak po takim śnie
trzeba z obrazu zejść
dotknąć ziemi
i do życia
znów
wrócić...

"Między poezją a prozą" Małgośka