ostatnie dni słońca
ostatnie liście
ostatnie jabłka
w rozebranym
z barw
sadzie
ostatnie liście
ostatnie jabłka
w rozebranym
z barw
sadzie
może to nie ostatni
nów księżyca
nów księżyca
złota jesień
jednak
tak jakoś
dziwnie...
tak jakoś
dziwnie...
nadszedł czas
który odgrzebał
w nas
który odgrzebał
w nas
surową
ciszę
ciszę
"Czas surowej ciszy" Małgośka
Masz rację Małgosiu. Ciszej jakoś w sadach, na drzewach. Ciszej w nas. I to jest dowód na to, że jednak jesteśmy elementem przyrody. Przygotowujemy się na nadejście ciemności. Ale póki co, łapiemy światło, każdą iskrę i uśmiech. Bardzo, bardzo Cię pozdrawiam :))
OdpowiedzUsuńo tak łapmy! Witku - pozdrawiam serdecznie...czasami trzeba tak posmęcić, żeby do zimy spokornieć- dziękuję :))
OdpowiedzUsuń