piątek, 1 grudnia 2017

Mrok

zobacz jak mam ciemno
kwiaty jakoś więdną
pod ziemią
szybciej zapada noc
nie ma nic na wyciągnięcie ręki
wielkoduszna pamięć za daleko
jedynie
ponad mrok
do zimnego księżyca
łasi się czarny kot
                     "Mrok" Małgośka

                                                                                     
Autor: o

4 komentarze:

  1. Witold Naglik1 grudnia 2017 15:09

    CUDOWNE! Piękny kawałek poezji. Jestem zachwycony!

    OdpowiedzUsuń
  2. Mar Go2 grudnia 2017 02:36

    dziękuję...może w końcu się uwolniłam od pisania wierszy, a zaczęłam spisywac szepty... pozdrawiam Witku serdecznie i dziękuje za słowo pozostawione jak ślad na kartkach pamięci...

    OdpowiedzUsuń
  3. Witold Naglik2 grudnia 2017 04:36

    Od pisania nie sposób się uwolnić, sama dobrze wiesz. A spisywanie szeptów wychodzi Ci znakomicie :))) A ja przestałem pisać w ogóle. Trudno, zawieszam bloga na kołku - c'est la vie. Również Cię pozdrawiam :))

    OdpowiedzUsuń
  4. Mar Go2 grudnia 2017 05:36

    uwolniłeś się...czasami tak trzeba, żeby powrócić ze zdwojoną siłą... pozdrawiam Witku serdecznie... :))

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)