Pogubieni

i zaczęli lamentować
łapać się za głowy

wrzeszczeć
krzyczeć

nie dotarli do miejsca
zwanego dobrym

inaczej ktoś pokierował
ich życiem

narzekali że śmierdzi

krew stopy zalewa
przesolony pot trawi

ktoś zaklął
jasna cholera

ktoś ręce wzniósł
bo mu kazali

mówiąc
tak trzeba

zbiegli w dół
ku dolinie sumienia

w rozczarowaniu
ciągali za łeb

ktoś zabił
za pstrokate marzenia

w ostateczności
sytuacja wszystkich przerosła

zapomnieli kto brat
kto siostra

i do końca tej wędrówki
w chaosie tak trwali

gubiąc najmniejszy sens
pod stopami

                                            "Pogubieni" Małgośka 25.092016 r.