kiedyś po nas zostaną
tylko fotografie
sentymentalne śmieci
na dnie starej szafy
tylko fotografie
sentymentalne śmieci
na dnie starej szafy
kiedyś po nas zostaną
martwe przedmioty
popielaty sweter
i dziurawe buty
martwe przedmioty
popielaty sweter
i dziurawe buty
kiedyś po nas zostaną
niezawiązane sznurówki
krople czasu w kranie
płaczem wypchane poduchy
niezawiązane sznurówki
krople czasu w kranie
płaczem wypchane poduchy
kiedyś po nas zostanie
kubek melancholii
brudnej podłogi rozpacz
żal krzesła samotny
kubek melancholii
brudnej podłogi rozpacz
żal krzesła samotny
kiedyś...
po nas zostanie...
po nas zostanie...
kiedyś będzie po nas...
"Kiedyś, po nas..."- "Wyliczanka" Małgośka 12.09.3016 r.
"krople czasu w kranie
OdpowiedzUsuńpłaczem wypchane poduchy"
Pięknie, nostalgicznie, błękitnie. Skojarzenia? Osiecka - Kiedy mnie już nie będzie. No i oczywiście Różewicz, Baczyński...W sumie każdy na swój sposób pisze o przemijaniu. Ludzkie to - taka próba oswojenia się z nieuchronnym. Ale i smutne. Udał Ci się bardzo wiersz. bardzo, bardzo. Pozdrawiam Małgosiu :))
Witku dziękuję Ci za utwierdzanie mnie w słuszności tego, co robię...wielkie dziękuję...
Usuń"kiedyś po nas zostaną
OdpowiedzUsuńtylko fotografie
sentymentalne śmieci
na dnie starej szafy
kiedyś po nas zostaną
martwe przedmioty
popielaty sweter
i dziurawe buty"
... widzę te zdjęcia w starej szufladzie, buty i sweter przemieniony w BŁĘKITNĄ koszulę...
W moim życiu - pomimo iż On żyje, to On już przeminął...Łatwiej przeminąć samemu, niż trwać w czyimś przemijaniu...
Przepraszam za tego typu wpis... dziś taki dzień, taka noc, moje codzienne trwanie... czekanie... buntowanie, nieoswajanie z przemijaniem...
dziękuję Ci Asiu za ten wpis...
OdpowiedzUsuń