ludzie rozprawiają o skrzydłach
zapominając że ich bogactwem
są dłonie i ramiona
zapominając że ich bogactwem
są dłonie i ramiona
nie doceniając życia
spadają w dół z różowych chmur
wprost na kamienny trotuar
spadają w dół z różowych chmur
wprost na kamienny trotuar
i kiedy raj wartości to dla świata organiczny gruz
z opadłych owoców w ogrodzie zaczynają wyjadać
te najbardziej obite i zgniłe jabłka
z opadłych owoców w ogrodzie zaczynają wyjadać
te najbardziej obite i zgniłe jabłka
"Ideały" Małgośka
Milczysz, milczysz i pusto. Znikasz. A potem wiersz za wierszem toczysz - kulę światła w ciemności. Dziękuję Ci za to Małgosiu, że mogę czytać Twoje wiersze :))
OdpowiedzUsuńpięknie to napisałeś Witku- dziękuję
OdpowiedzUsuńmuszę jeszcze wyciągnąć ze świata,co najpiękniejsze, dlatego milczę i "toczę kulę światła w ciemności" dnia powszedniego...szkoda mi czasu na banał...zachwycam się Twoim słowem- pięknie to ująłeś
OdpowiedzUsuń