czwartek, 13 lipca 2017

tomik

Kierując dziś spojrzenie ku górze, kieruję również uwagę w stronę przestrzeni, gdzie najważniejsze miejsce stanowi dla mnie człowiek... To jest ponad wszelkie zapisane wersy i metaforę...
A cisza i to co czuję dziś niechaj pozostanie najpiękniejszym nie zapisanym wierszem, myślą w mojej głowie...

                                                                             Małgośka
tomik dedykowany mojemu Ojcu...
.......................................................
kiedyś...
z naszych butów
w ziemi pochowanych
wyrosną kwiaty
delikatne niezapominajki
odrodzą
bliźniacze dusze pokoleń
łaskawego ojca
i błękitnej matki
                  "Pamięć obecności"


                                                                            

2 komentarze:

  1. Dziękuję!! Bardzo, bardzo Ci dziękuję. A może więcej, niż dziękuję...

    OdpowiedzUsuń
  2. pozdrawiam Witku serdecznie...prosze bardzo na zdrowie :)

    OdpowiedzUsuń